دوست

دوست،واژه است

 
واژه ای که از لب فرشته ها چکیده است

 
دوست نامه ايست .

نامه ای که از خدا رسیده است

 
نامه ی خدا همیشه خواندنی ست

 
توی دفتر فرشته ها

واژه ی قشنگ دوست

ماندنی ست

راستی ،

دلت چقدرآرزوی واژه ی تازه داشت

 
دوست گل ات رسیدواژه را کنار واژه کاشت

 واژه ها کتاب شد

 
دوستت همان دعای توست

 آخرش دعای تو مستجاب شد

تقديم به دوستان عزيز

صبر کن گریه به زنجیر شود بعد برو ...

عشق یعنی شاعری دلسوخته

عشق یعنی آتشی افروخته

عشق یعنی با گلی گفتن سخن

عشق یعنی خون لاله بر چمن

عشق یعنی شعله برخرمن زدن

عشق یعنی رسم دل بر هم زدن

عشق یعنی یک تیمم، یک نماز

عشق یعنی عالمی رازو نیاز

عشق یعنی با پرستو پر زدن

عشق یعنی آب بر آذر زدن

عشق یعنی چون محمد پا به راه

عشق یعنی همچو یوسف قعر چاه

عشق یعنی بیستون کندن به دست

عشق یعنی زاهد اما بت پرست

عشق یعنی همچو من شیدا شدن

عشق یعنی قطره و دریا شدن

عشق یعنی یک شقایق غرق خون

عشق یعنی درد و محنت در درون

عشق یعنــی دیده بر در دوختن

عشق یعنی در فراقش سوختن

عشق یعنی قطعه شعر ناتمام

عشق یعنی بهترین حسن ختام

عشق یعنی در وفا ویران شدن

عشق یعنی همچو نیما خندان شد

یک عمر قفس بست مسیر نفسم را

 حالا که دری هست مرا بال و پری نیست

 حالا که مقدر شده آرام بگیرم

سیلاب مرا برده و از من اثری نیست

 بگذار که درها همگی بسته بمانند

 وقتی که نگاهی نگران پشت دری نیست